Geplaatst op
Onderzoekers probeerden vast te stellen waarom een kind in paniek raakt wanneer het geconfronteerd wordt met, volgens de kinderen, de boze incarnatie van de tandenfee. In een onderzoek onder 60 kinderen in de leeftijd van 7-10 of 11-14 jaar bleek iets meer dan de helft angstig te zijn, en iets minder dan de helft werd niet angstig geacht. De kinderen die angstig waren voor een bezoek aan de tandarts hadden in het verleden vaker traumatische en pijnlijke tandartsbezoeken meegemaakt, zoals het trekken van een tand op jongere leeftijd, dan hun minder angstige tegenhangers. Bovendien bleek een gevoelige tandarts ook een factor te zijn, zo blijkt uit een studie. Hoewel de meeste kinderen – angstig of niet – hun vroegere tandarts als redelijk gevoelig beoordeelden, beschreven de rustige kinderen hun tandarts vaker als empathisch. Volgens de studie zijn veel tandartsen nog steeds huiverig voor het gebruik van anesthesie bij jonge kinderen, maar bepaalde pijnbestrijdingstechnieken kunnen veilig — en nuttig — zijn.
Angsten
De grootste angst van een kind is meestal angst voor het onbekende. De manier waarop we met die angst omgaan is door het kind mee te nemen naar de praktijk wanneer een ander kind wordt behandeld om het te laten zien hoe het is en wat er gebeurt. Bij deze methode, die de modelleertechniek wordt genoemd, wordt een timide kind vaak gekoppeld aan een meewerkend kind van vergelijkbare leeftijd.
Methoden
Sommige tandartsen gebruiken ook de “vertel-toon-doe” methode. Bij deze techniek wordt een tandheelkundig instrument bij de naam genoemd, wordt het instrument gedemonstreerd door het de vingers van een kind mee te tellen en wordt het instrument vervolgens gebruikt. Dit werkt over het algemeen vrij goed. Bovendien hebben kinderen tegenwoordig minder vaak gaatjes dan oudere kinderen. Daardoor zijn er minder pijnlijke ingrepen nodig. Het is zelfs zo dat de helft van de schoolgaande kinderen nooit gaatjes krijgt door gefluorideerd water, dat helpt tandbederf tegen te gaan. Kinderen moeten om verschillende redenen elke zes maanden naar de tandarts, bijvoorbeeld om te zien hoe hun beet zich ontwikkelt en om te controleren op gaatjes en tandvleesontsteking. Een niet ontdekte gaatje in een kindertand kan een blijvend effect hebben op het volwassen gebit. De meeste kinderen moeten ten minste twee keer per jaar een gebitscontrole ondergaan. Sommige kinderen moeten vaker op controle vanwege een verhoogd risico op tandbederf, ongebruikelijke groeipatronen of een slechte mondhygiëne.